Een kijkje achter de schermen: franchisenemer Harpert Holtkamp vertelt

Na anderhalf jaar rondde Harpert het traineeship toch succesvol af, maar ging hij kort ergens anders aan de slag. Echter had hij al snel door dat dat niks voor hem was. “Je moet dat eerst ervaren, voordat je weet wat je bij De Hypotheker hebt”, aldus Harpert. Hij vervolgde zijn carrière als adviseur bij De Hypotheker in Woerden. Vervolgens werd hij benaderd door Eelco Dijk, de vader van Robert Dijk. Eelco was toen franchisenemer en vroeg aan Harpert of hij niet in Rotterdam wilde komen werken. Dat liet Harpert zich geen twee keer zeggen. “In Rotterdam bij Eelco en Robert heb ik de fijne kneepjes van het vak geleerd.”

De Hypotheker Delft

In 2001 ging de franchisenemer van vestiging in Delft langs het randje van faillissement. Daardoor kwam de vestiging te koop te staan. Dat was voor Harpert het moment om een sprong in het diepe te wagen. “Ik heb iets met cijfers, vind adviseren leuk en het lag me goed. Daarnaast had ik een goede klik met de klanten. Ik kom uit een ondernemersfamilie, van banketbakkers. Ik wist dat ik graag wilde ondernemen, maar niet als bakker. Dus toen deze kans voorbij kwam heb ik 1 december 2001 Delft overgenomen als franchisenemer.”

Harpert omschrijft de transitie naar franchisenemer als zeer prettig. Hij vertelt: “ik voelde mij als een vis in het water. En het ging eigenlijk al heel snel heel goed. Ik begon samen met één assistent en in een periode van een paar jaar groeide het team naar drie adviseurs en drie assistenten. Ik ben onwijs blij dat ik die stap heb genomen.”

Een volgende stap

Na de vestiging in Delft volgden er al snel meer. “Dat was aan het begin niet de bedoeling, want dat wilde DHA helemaal niet. Je mocht één rayon hebben en dat was het.” Toch nam Harpert in 2007 de vestiging in Rijswijk over. DHA keurde de overname goed. Een nieuwe stap in het ondernemerschap en tevens een periode waarin Harpert veel leerde. “Eén goedlopend kantoor is heel anders dan twee kantoren. Hoe je dat moet managen heb ik met vallen en opstaan geleerd. In combinatie met de crisis was dat in het begin best lastig.” Door de nodige tegenslag was Harpert gedwongen om snel te leren hoe hij meerdere vestigingen op een succesvolle manier kon aansturen. Belangrijkste leerpunten daarin waren delegeren en niet op één vaste plek blijven zitten. “Ik had in Delft al mijn vaste klanten en kwam dan af en toe eens naar Rijswijk. En dat werkt niet. Je moet je aandacht goed verdelen, in processen denken, lokaal goed aanwezig zijn in elk rayon en verantwoordelijkheden geven aan de mensen die je hebt. Dat zeg ik nu heel makkelijk, maar dat is zeker niet vanzelf gegaan.

Groei, groei, groei

Toch merkte hij dat het op een gegeven moment beter ging en dat hij zijn vestiging ook tijdens de crisis winstgevend kon houden. “Toen dacht ik: ik ga door op dit pad. En dan heb je op een gegeven moment 10 kantoren.” Na Delft en Rijswijk volgde er een Rotterdams avontuur met de vestigingen Rotterdam Westblaak, Oudedijk en Blijdorp, waar hij samen met Robert Dijk aan begon. Toen kwamen Rotterdam Alexandrium en Capelle aan den IJssel erbij. “Die heb ik overigens weer verkocht aan Jeffrey van Heijningen”. Vervolgens volgden de vestigingen Den Haag Leyweg en Wateringen en tot slot Nootdorp, Zwijndrecht en Pijnacker. Met zoveel vestigingen onder zijn hoede, adviseert Harpert zelf niet meer. “Dat is het moeilijkste besluit dat ik heb genomen, maar gaandeweg moet je ergens die keuze maken.”

De kracht van franchise

Harpert gelooft in het franchiseconcept en het managen van talentvolle mensen. Per kantoor of per kantoor met shop-in-shop heeft hij een bedrijfsleider. “Delft, Nootdorp en Pijnacker worden bijvoorbeeld gerund door één bedrijfsleider: Olaf Verschoor. Olaf was mijn eerste medewerker. Hij heeft zich voor de helft ingekocht, dus we doen het samen. Hij is de man op kantoor, het gezicht van de vestiging. En ik regel de dingen op de achtergrond en adviseer hem, zodat hij vol gas zich kan richten op de klanten en medewerkers. Dat is de kracht. Samen maken we er een succesverhaal van. Ik kan het absoluut niet alleen.” Harpert heeft dagelijks veel contact met iedereen en regelt de zaken op de achtergrond, zodat zijn team optimaal kan presteren. “Ik heb eigenlijk een hele leuke job,” lacht hij.

Hoogte- en dieptepunt

In die 20 jaar als franchisenemer heeft Harpert veel meegemaakt. Het hoogte- en dieptepunt zijn nauw met elkaar verbonden. Als dieptepunt noemt hij de crisis en het afschaffen van de provisie. “De aantallen gingen al naar beneden en toen daalde ook onze vergoeding nog even met een kwart. Het werd moeilijker, want je moest op een andere manier gaan verkopen. 2013 was een absoluut dieptepunt.” In die periode had Harpert verschillende momenten dat hij het niet meer zag zitten. “Maar ja, je moet toch door. En als ik in 2013 had geweten dat de markt er nu zo uit zou zien, had het een stuk makkelijker geweest.” Hoogtepunt kwam in 2015, toen het tij zich keerde. “Toen merkte je dat klanten de nieuwe manier van werken accepteerden, dat het vertrouwen terugkwam en de omzet weer ging stijgen. En toen dacht ik: nu wordt het écht heel erg leuk.” Vervolgens richtte Harpert zich op het opleiden van nieuwe mensen die met hem mee wilden groeien en welke vestigingen hij nog over wilde nemen. “En dat is best goed gelukt. Bouwen is natuurlijk veel leuker dan afbreken.”

Een nieuwe droom

Op dit moment zijn er geen plannen voor nieuwe vestigingen. Harpert heeft een andere droom. “Ik heb drie kinderen en over een jaar of twee zijn ze allemaal de deur uit. Dan kan ik aan mijn volgende droom beginnen: samen met mijn vrouw een halfjaar gaan zeilen in de Caraïben. Verder wil ik nog lekker lang doorgaan bij De Hypotheker. Ik heb absoluut geen plannen om te stoppen.”